Ένα blog για τη γαστρονομία στην Θεσσαλονίκη μέσα από το πρίσμα της ποίησης. Πατάτες...Ας περιπλανηθούμε στα άδυτα της ψυχής και της κοιλιάς μας. Στα ποιητικά καλντερίμια του μέσα μας και του έξω μας. Στα γαστρονομικά θέλω μας και δε θέλω μας. Γιατί νιώθουμε.
Την ανάγκη για εξωτερίκευση. Την ομορφιά. Το γλυκό, το πικρό, το ξινό, το αλμυρό, το λαδερό ή και όχι. Ποίηση. Φωνή. Είναι. Πίτες. Αγάπη. Πατάτες.
Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014
Λάμπρος
Πίτσεως πλάστιγγα και μπέργκερ
Γολιάθ, ω εσύ!
Το άδειο της ψυχής μου στομάχι
Το από το άδυτο του λιμού ορμώμενο
Ως ανθρωπάριο ποταπό, από σε κρεμούμαι
Ακροδάχτυλα
Και το χαλκό ακόμη χρυσώνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου